Söz gümüşse sükut altındır aşk kitabında
ben saygımı hiç bozmadım sevildikçe şımardın başka yollara saptın
Geç de olsa bunu anladım

Yol biter yorgunluk bitmez
İnsanoğlu hiç fark etmez
Senin sandığın gönüle biri el koyar
Bu sancıyı bir çeken bilir
Dermanı yine sevgidir
Aşkı koyduğumuz yere biri taş basar

Gidiyorum başımı alıp bu yalan aşktan
Uzuyorum öyle yavaştan Sana ait her neyin varsa o evde bıraktım
Biliyorum yanacak içim yokluğunda
Düzenimi bozdun sonunda
Akmayan su yatağını bulursa ben de bulurum